دانشجو: خانم هانیه حسین زاده
استاد راهنما: دکتر مجتبی مهرآیین
استاد راهنما: دکتر امیرمسعود صالحی
زمان: یکشنبه ۰۷ آذر ماه ۱۴۰۰ ساعت: ۱۲:۰۰ لینک ورود به جلسه
چکیده:
هدف از تحقیق حاضر مقایسه ای بین بتن پر مقاومت (High Strength Concrete) و بتن معمولی حاوی الیاف پلیپروپیلن تحت دو نوع عمل آوری در شرایط استاندارد و حرارتی است. در این تحقیق اثر الیاف بر کارایی بتن تازه و بر خواص مکانیکی و دوامی بتن سخت شده بررسی گردیده است. نمونه معمولی با نسبت آب به سیمان ۰/۴۳ و بتن پرمقاومت با نسبتهای ۰/۳۸، ۰/۳۳ و ۰/۲۸ در نظر گرفته شد. همچنین به مطالعه تاثیر الیاف پلیپروپیلن
[۱](PP) به طول ۱۲ میلیمتر و نوع جدیدی از الیاف پلیپروپیلن به نام الیاف ماکرو پلیپروپیلن مصنوعی با عملکرد بالا (
[۲]HPP) و الیاف فولادی((St
[۳]
بر خصوصیات مکانیکی بتن انجام شد. آزمایش های انجام شده در این تحقیق شامل آزمایش جریان اسلامپ برای بتن تازه و آزمایش مقاومت فشاری، کششی و خمشی برای خواص مکانیکی بتن سخت شده و آزمایش جذب آب مویینه و حجمی برای تعیین دوام بتن استفاده شد. نتایج آزمایش نشان میدهد که عمل آوری حرارتی تاثیر سوئی بر بتن داشته و باعث کاهش مقاومت فشاری، کششی و خمشی شده است. علاوه بر آن، افزودن الیاف پلیپروپیلن و فولادی باعث کاهش کارایی بتن گردیده که این ضعف با افزودن فوق روان کننده بیشتر، جبران شده است. نتایج حاکی از آن است که بالاترین مقاومت فشاری مربوط به مخلوط حاوی ترکیب %۱ الیاف فولادی و %۰/۲ الیاف پلیپروپیلن به میزان ۸۱/۷۳ مگاپاسکال و بیشترین مقاومت کششی مربوط به مخلوط حاوی ترکیب %۰/۵ الیاف HPP با %۱ الیاف فولادی و %۰/۲ الیاف پلیپروپیلن به میزان ۷/۵۳ مگاپاسکال و همچنین بیشترین مقاومت خمشی مربوط به مخلوط حاوی ترکیب %۰/۵ الیاف HPP با %۱ الیاف فولادی به میزان %۱۱/۶۸ مگاپاسکال است. با کاهش نسبت آب به سیمان، نفوذپذیری در تمامی نمونه های بتنی کم شده است و بتن های الیافی جذب آب کمتری در نیم ساعت نسبت به نمونه های بدون الیاف دارند به گونه ای که کمترین درصد جذب آب حجمی مربوط به نمونه حاوی %۰/۵ الیاف PP به همراه %۲۰ میکروسیلیس به مقدار %۰/۵۳ می باشد.